Najmniejszy z krukowatych występujący na terenie Polski. Prowadzi głównie osiadły tryb życia, a migruje jedynie na krótkie dystanse. Zdarza się, że kawka zimuje w Azji czy na bliskim wschodzie, lecz zazwyczaj warunki nie zmuszają jej do zmiany otoczenia. Jest to  zwierzak długowieczny (żyje do 40 lat w niewoli) i inteligentny, którego podobno można nauczyć ludzkiej mowy. Gatunek dobrze przystosował się do życia w miastach, korzystając z dostępu pożywienia i miejsc do lęgu. Późną jesienią ich liczebność rośnie, ponieważ do polskiej ekipy dołączają kawki migrujące z innych krajów. Dodatkowo łączą się wtedy w duże stada wymieszane z innymi gatunkami krukowatych (Gawronami, Wronami), tworząc czarne chmury na niebie liczące kilka tysięcy osobników. Po zimie łączą się w mniejsze grupy, w których panuje silna hierarchia społeczna, od której uzależniony jest wybór partnera. Samiec wybiera samicę o takim samym statusie społecznym i stara się ją zwabić do miejsca, które wybrał na lęg. Samiec, który awansował w hierarchii stada, znajduje sobie nową partnerkę odpowiednią dla jego nowej pozycji. Można powiedzieć, ptak karierowicz. Grupa kawek silnie broni swojego stada, zbiorowo atakując przeciwnika. Ptaki potrafią zapamiętać agresora i przekazać informacje o nim innym osobnikom w stadzie, również międzypokoleniowo. Kawki budują gniazda w postaci chaotycznie ułożonych patyków, często we wnękach budynków, kominach i szczelinach. Składają od 4 do 7 jajek, których wysiadywaniem zajmuje się Pani Kawka (Pan Kawka przynosi pożywienie). Posiadają jednak ciemną stronę, ponieważ tak jak inne krukowate czynią szkody w lęgach innych ptaków. Kawki są wszystkożerne i dobierają rodzaj pokarmu w zależności pory roku.